فراوانی مقاومت القایی به کلیندامایسین و تحلیل پروفایل مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی در استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

سابقه و هدف: کلیندامایسین به عنوان یک آنتی بیوتیک موثر بر عفونت های شایع ناشی از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین مورد توجه می باشد. نوع مقاومت دائمی و القایی در انتخاب آن به عنوان یک آنتی بیوتیک موثر اهمیت دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و تجزیه و تحلیل پروفایل مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی است. مواد و روش ها: در این مطالعه 250 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش های بیوشیمیایی، مولکولی و حساسیت آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گرفتند و پس از تعیین حساسیت به اریترومایسین، به منظور تعیین مقاومت دائمی و القایی با استفاده از تست d بر اساس دستورالعمل clsi مورد ارزیابی واقع شدند. یافته ها: از مجموع 250 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس، (52 درصد)130ایزوله مقاوم به متی سیلین جدا شد و از بین ایزوله های مقاوم به متی سیلین، (90 درصد) 118 ایزوله مقاوم به اریترومایسین تعیین گردید و از بین این ایزوله ها به ترتیب (88 درصد) 105، (7 درصد) 9 و (3 درصد) 4 ایزوله دارای مقاومت دائمی، مقاومت القایی و فنوتیپ ms بودند. استنتاج: درمان بیماران مبتلا به عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با مقاومت القایی به کلیندامایسین منجر به مقاومت دائمی و در نتیجه شکست درمان می شود. با توجه به افزایش مقاومت دائمی در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، به نظر می رسد استفاده از تست dبرای تمایز آن با مقاومت القایی و تشخیص نوع درمان الزامی است.